Kamerun. Pomoc szyta na miarę

Oby drogi moje były nakierowane na przestrzeganie ustaw twoich!

Gdy Jezus wjechał do Jerozolimy, poruszyło się całe miasto, mówiąc: Któż to jest? Rzesze zaś mówiły: To jest prorok Jezus, ten z Nazaretu Galilejskiego.

Z powagą przygotujcie o, ludzie, serca swe i godnie oczekujcie: Pan w nich zamieszkać chce. Zbawiciel pełen łask, nasz wódz niezwyciężony, przez Boga przeznaczony, chce znów odwiedzić nas.

Ufajcie po wsze czasy Panu, gdyż Pan jest skałą wieczną.

Jezus mówi: Pokażę wam, do kogo jest podobny każdy, kto przychodzi do mnie i słucha słów moich, i czyni je. Podobny jest do człowieka budującego dom, który kopał i dokopał się głęboko, i założył fundament na skale.

Ty jesteś skałą zbawienia mego i siłą w życiu mym. Tyś mą nadzieją i mym natchnieniem, do Ciebie wołać chcę. Panie, wierzę Ci! Tak wierzę Ci! Bo Twa miłość wierną jest. W każdej chwili życia wspierasz mnie. Panie do Ciebie ja lgnę.

Samuel powiedział do Saula: Zstąpi na ciebie Duch Pana, i wespół z nimi ogarnie cię zachwycenie, i przemienisz się w innego człowieka.

Ten to Duch świadczy wespół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy.

Tego Ducha Świętego Pan obiecał nam posłać jako Pocieszyciela, aby nas przygotował dla Boga. Jak bez wody nie da się zaczynić suchej mąki i wyrobić z niej jednego ciasta i jednego chleba, tak i my nie możemy stać się jedno w Jezusie Chrystusie bez wody, która przychodzi z nieba. Jak zeschnięta ziemia nie wyda plonu bez wilgoci, tak my, którzy byliśmy suchym drzewem, nie wydalibyśmy owoców życia bez deszczu zesłanego z woli niebios.

O, gdybyś był zważał na moje przykazania, twój pokój byłby jak strumień, a twoja sprawiedliwość jak fale morskie!

Owoc sprawiedliwości bywa zasiewany w pokoju przez tych, którzy pokój czynią.

Nie istnieje bezpieczna droga do pokoju. Na pokój trzeba się poważyć, pokój to wielkie wyzwanie i nigdy nie można go zapewnić. Pokój to przeciwieństwo zabezpieczenia. Żądanie bezpieczeństwa oznacza nieufność, a nieufność z kolei rodzi wojnę.

Miłujcie prawdę i pokój!

Pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, strzec będzie serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Jezusie.

Pokój nie jest nieobecnością problemów, on jest obecnością Chrystusa!

Ach, Wszechmocny Panie! Oto Ty uczyniłeś niebo i ziemię wielką swoją mocą i swoim wyciągniętym ramieniem; nie ma nic niemożliwego dla ciebie.

Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.

Nigdy to, co plugawe, nie zbliżyło się tak blisko tego, co święte, jak na Golgocie. Nigdzie dobro nie splotło się tak ściśle ze złem, jak na krzyżu. Nigdy to, co prawe, nie zbliżyło się tak blisko do tego, co nieprawe, jak wtedy, gdy Jezus został zawieszony między niebem a ziemią.

Pan powiedział do Kaina: Cóżeś to uczynił? Głos krwi brata twego woła do mnie z ziemi.

Prawdziwa to mowa i w całej pełni przyjęcia godna, że Chrystus Jezus przyszedł na świat, aby zbawić grzeszników, z których ja jestem pierwszy.

Czym jest grzech i wina, wiemy dopiero teraz, odkąd Jezus umarł na krzyżu. Grzech jest naszym wspólnym nieszczęściem. Z grzechem jest jak z głazem leżącym na drodze. Wiedząc, ile Boga kosztowało usunięcie tego głazu, rozumiemy dopiero, czym jest grzech dla nas. Jezus zapłacił za to swym życiem, i to dobrowolnie.

Zgrzeszyliśmy jak ojcowie nasi, zawiniliśmy, postąpiliśmy bezbożnie.

Uważamy bowiem, że człowiek bywa usprawiedliwiony przez wiarę, niezależnie od uczynków zakonu.

Zasmucony idę już i wyznaję przewinienia. Zbawco, Ty me serce skrusz, bym dostąpił odpuszczenia! Niech do tej pociechy lgnę: Jezus grzesznych przyjąć chce!

Rozradują się wszyscy, którzy tobie ufają.

Paweł napisał: We wszystkim okazujemy się sługami Bożymi (…), jako zasmuceni, ale zawsze weseli, jako ubodzy, jednak wielu ubogacający, jako nic nie mający, a jednak wszystko posiadający.

To z pokolenia Judy Lew! Zanućcie więc radosny śpiew: O Zbawco, chwalim Cię za wielkie czyny Twe.

Twoje słońce już nie będzie zachodziło, a twój księżyc znikał, gdyż Pan będzie twoją wieczną światłością.

Bóg, który rzekł: Z ciemności niech światłość zaświeci, rozświecił serca nasze, aby zajaśniało poznanie chwały Bożej, która jest na obliczu Chrystusowym.

Chrystus – to przepaść pełna światła. Ten, kto w nią spojrzy, musi się w nią rzucić.

Oczekiwanie sprawiedliwych przynosi radość.

Bądźcie podobni do ludzi oczekujących pana swego, aby mu zaraz otworzyć, kiedy powróci z wesela, przyjdzie i zapuka.

Gdyż Bóg świat tak umiłował, że Chrystusa nam darował, aby zbawił nas od złego, przywiódł do Królestwa swego. Wyjdźmyż więc naprzeciw Niemu, Panu tak miłościwemu, powitajmy Go w radości, z Nim połączmy się w miłości.

Bóg niskich sadza wysoko, a smutnych wznosi na wyżyny szczęścia.

To, co u świata słabego, wybrał Bóg, aby zawstydzić to, co mocne.

Pomóż dorosłym uczyć się od dzieci, jak przyjmować innych i nie dyskryminować ich, ale szukać pojednania w naszych społecznościach. Przyznajemy, że nie zawsze potrafimy naśladować dziecięcą radość. Nie umiemy też świętować pełni Boga, objawiającej się w różnorodności Jego stworzenia.

Mojżesz zakrył oblicze swoje, bał się bowiem patrzeć na Boga.

Przystąpił Jezus, i dotknął się uczniów, i rzekł: Wstańcie i nie lękajcie się! A podniósłszy oczy swe, nikogo nie widzieli, tylko Jezusa samego.

Z radością patrzę w Twoją twarz, mój Jezu, drogie Dziecię. Chcę przyjąć dar Twój, Panie nasz, i z Tobą żyć na świecie. Daj, by mój zmysł przepaścią był, bym w morzu duszy Ciebie skrył, bym Ciebie pojąć zdołał.

Dlaczego więc wzgardziłeś słowem Pana, popełniając zło w oczach jego?

Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci? Bogu niech będą dzięki przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego!

Królu najwyższy! Z miłości Dziecięciem się stałeś, serce me z sobą na wieki miłością związałeś, jestem więc Twój, a Tyś na wieki jest mój, bo mię od wieków wybrałeś!

Nie polegajcie na słowach zwodniczych, gdy mówią: Świątynia Pańska, świątynia Pańska, świątynia Pańska to jest! Lecz (…) szczerze [poprawcie] swoje drogi i swoje czyny.

Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, że nawiedził lud swój i dokonał jego odkupienia (…) i pozwoli nam (…) bez bojaźni służyć mu w świątobliwości i sprawiedliwości przed nim po wszystkie dni nasze.

Dla Gościa tak wielkiego gotujcie drogę już; prostujcie ścieżki Jego, co złe – wyrzućcie z dusz. Niech góry zniżą się, niech staną się równiną, przeszkody niechaj zginą i to, co krzywe, złe.

Bądź mi skałą schronienia, twierdzą ratunku mojego, boś Ty opoką moją i twierdzą moją!

Jezus upadł na oblicze swoje, modlił się i mówił: Ojcze mój, jeśli można, niech mnie ten kielich minie; wszakże nie jako Ja chcę, ale jako Ty.

Właśnie tam, gdzie panuje całkowite osamotnienie, czeka Bóg ze swoją pomocą. Chce mieszkać w ciemności i pustce i rozjaśnić tę ciemność, i zapełnić tę pustkę swoją Obecnością.

Prawo musi pozostać prawem i za nim opowiedzą się wszyscy prawego serca.

Jezus mówi: Czyżby Bóg nie wziął w obronę swoich wy-branych, którzy wołają do niego we dnie i w nocy, chociaż zwleka w ich sprawie? Powiadam wam, że szybko weźmie ich w obronę.

Zostaliśmy wyratowani z przemocy naszych wrogów duchowych i cielesnych nie dla naszych osobistych korzyści czy szczęśliwości, lecz po to, byśmy mogli usłużyć innym, którzy są w podobnej sytuacji. (…) Oto przyszedł Odkupiciel i uwolnił nas z więzów. Staliśmy się Jego dłużnikami. Tak więc usługiwać powinniśmy innym więźniom.

Pan powiedział: Nie bój się, Abramie, Jam tarczą twoją; zapłata twoja będzie sowita!

Ponieważ Abraham czekał cierpliwie, otrzymał to, co było obiecane.

Wiara biblijna jest nieraz oczekiwaniem pełnym wewnętrznego napięcia. Kto powierza swą dolę Bogu, ten musi zdecydować się na takie męczące oczekiwanie w milczeniu, aż Bóg sam położy kres złemu i wyrazi uznanie dla prawego postępowania.

Jakub powiedział do Józefa: Idź więc i zobacz, jak się mają bracia twoi i co się dzieje z trzodą.

Baczmy jedni na drugich w celu pobudzenia się do miłości i dobrych uczynków.

Niebo na ziemi jest wszędzie tam, gdzie ludzie są pełni miłości do Boga, do bliźnich i do samych siebie.

Zbawienie Izraela w Panu, zbawienie wieczne, nie będziecie zawstydzeni ani nie doznacie hańby na wieki wieków.

Anioł powiedział do Józefa: Maria urodzi syna i nadasz mu imię Jezus; albowiem On zbawi lud swój od grzechów jego.

On i dziś się zgłasza, On nas też zaprasza, byśmy Go uznali, grzechów zaniechali, błędy porzucili, ku czci Jego żyli.

Serce moje i ciało woła radośnie do Boga żywego.

Elżbieta powiedziała do Marii: Skądże mi to, że matka mojego Pana przyszła do mnie? Bo oto, gdy dotarł do uszu moich głos pozdrowienia twego, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie.

Radość dziś nastała, radość niebywała. Nad wertepem gwiazda jasna światu zajaśniała. Chrystus się narodził, w ciele Bóg przychodzi. Z panny czystej narodzony, świat ten oswobodzi.

Tyś bowiem nadzieją moją, Panie, Boże, Tyś ufnością moją od młodości mojej.

W tej bowiem nadziei zbawieni jesteśmy; a nadzieja, którą się ogląda, nie jest nadzieją, bo jakże może ktoś spodziewać się tego, co widzi? A jeśli spodziewamy się tego, czego nie widzimy, oczekujemy żarliwie, z cierpliwością.

Nasza nadzieja nie jest ucieczką od rzeczywistości, ale łaską Ducha Świętego, który prowadząc nas drogą cierpienia i doświadczeń rozlewa w nas dar świętej miłości Chrystusa. Jest to nadzieja pewna, bo opiera się na tym, co Boża miłość uczyniła dla nas bez naszej godności i zasługi.

Ja bowiem znam występki swoje i grzech mój zawsze jest przede mną.

Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości.

Bez chwili zwłoki zacznij czytać Jego święte Słowo. (…) Duch Święty wyprowadzi cię z grzechu i wskaże drogę do krzyża Chrystusa. Tam twoje serce rozraduje się zbawieniem uzyskanym dla ciebie.

Każdy przyjdzie z odpowiednim darem swoim według błogosławieństwa, jakiego Pan, Bóg twój, ci udzielił.

Mędrcy otworzywszy swoje skarby, złożyli mu w darze złoto, kadzidło i mirrę.

Przy Twoim żłóbku stoję dziś, Jezusie, moje życie. Przychodzę, by darować Ci, coś dawał mi obficie. Więc przyjmij mego ducha treść, odwagę duszy, serce też, niech cieszą Cię me dary!